– sierpień

Wieczorny koncert

W Niedzielę 27-go sierpnia wytrawni melomani mieli okazje przeżyć ucztę duchową w spotkaniu z muzyką dawną i współczesną. Klimat stworzony przez artystów zatrzymał do późnych godzin uczestników koncertu, dla których czas przestał się liczyć. Koncert rozpoczął się na chórze przy organach, a potem artyści przenieśli się do prezbiterium, gdzie przy wygaszonych światłach kościoła prezentowali już inny rodzaj muzyki łącznie ze standardami Jazzowymi. Cezary Wieprzowski z Częstochowy –saksofonista zaprezentował wysoki kunszt artystyczny i niezwykłe walory brzmieniowe instrumentów na których grał. Towarzyszył mu na organach i fortepianie Jarosław Mrożek, który również dał piękny popis solowej improwizacji. Utwory muzyczne scalał słowem aktor warszawski Krzysztof Wróblewski recytując wiersze o świętym Bracie Albercie. Do recytacji włączył się też Buskowianin, członek grupy teatralnej “Hades” Patryk Leszczyński.
Planujemy jeszcze w tym roku ponowić koncert.

Ks. Marek Podyma

Dni Buska

Dnia 26-go sierpnia o godz. 12 Uroczystą Mszą św. koncelebrowaną odprawianą przez księży z Dekanatu Buskiego pod przewodnictwem ks. proboszcza Marka Podymy rozpoczęły się obchody związane z 730-tą rocznicą nadania Praw Miejskich naszemu miastu. We Mszy św. Uczestniczyły Władze Miasta, mieszkańcy Buska i Kuracjusze oraz barwny orszak książęcy w historycznych strojach. Po Mszy św. Wystąpiła młodzież ze Szkoły Muzycznej w Grodnie na Białorusi, która zaprezentowała piękny program muzyczny przyjęty bardzo ciepło przez uczestników. Na zakończenie Uczestnicy liturgii poprzedzani barwnym historycznym orszakiem udali się w kierunku BSCK, gdzie odbyła się dalsza część uroczystości.

ks. Marek Podyma

Komisja Konserwatora Wojewódzkiego

w Chotelku Zielonym

Dnia 18-go sierpnia w kościele p.w. Św. Stanisława Biskupa i Męczennika w Chotecku Zielonym Komisja, pod przewodnictwem Konserwatora Wojewódzkiego, dokonała oględzin prac prowadzonych przy konserwacji zabytkowej polichromii na stropie świątyni i przy okazji dokonano oględzin odsłoniętych belek stropowych. Stwierdzono duże zniszczenia dokonane w belkach przez owady i uznano za konieczne wymianę czterech belek. Stan techniczny pozostałych starszych wiekowo gotyckich belek zostanie oceniony po rozebraniu dalszej części stropu.

ks. Marek Podyma

NA ROWERZE TEŻ WIERZĘ

– V Rowerowa Pielgrzymka Diecezji Kieleckiej

16 sierpnia 2017r. środa

Pierwszy dzień V Diecezjalnej Pielgrzymki Rowerowej do Częstochowy. Trasa wiedzie od Kielc do Wiślicy, a mottem tego dnia są słowa „Chrzest źródłem Miłosierdzia Bożego”. Ruszamy, modląc się za małżonków, aby byli darem i radością dla siebie. Jedziemy przez Kaczyn, Pierzchnicę, Chmielnik, Szaniec, do Buska-Zdroju, gdzie czeka na nas ciepły obiad, przygotowany przez Wspólnotę Świętego Brata Alberta i tutejszy oddział Caritas. Jedzie się ciężko, bo mocny wiatr wieje w oczy, a żar leje się z nieba. Na razie jest nas 350 osób, pozostali dołączą w Wiślicy i na trasie. U uśmiechniętej Madonny Łokietkowej mamy za sobą 71 przejechanych kilometrów, ale na mszy świętej chce nam się tańczyć… Tak wspaniałą atmosferę tworzy zespół muzyczny, dźwięk gitar, tamburynów, dzwonków, organków. Śpimy w większości w miejscowym gimnazjum lub w budynku ochotniczej straży pożarnej, choć niektórych goszczą mieszkańcy Wiślicy.

17 sierpnia 2017r. czwartek

Dziś dołączyło do naszej pielgrzymiej wspólnoty 150 osób. Tematem dnia jest „Miłosierdzie Boże odnowieniem ludzkiej godności”. Cały dzień modlimy się o odwagę wiary dla młodzieży i dobre przygotowanie do Światowych Dni Młodzieży. Jestem w grupie biało-żółtej razem z dwiema koleżankami, a nasza grupa jest mieszanką skupiającą mieszkańców Buska, Jędrzejowa, Pińczowa, Wiślicy i okolic. Spora grupa z Buska-Zdroju jedzie również w grupie żółto-czarnej. Pogoda nam dopisuje, nie ma wielkiego upału ani deszczu. Wyruszamy o 7.00 do Złotej Pińczowskiej, gdzie po przerwie na kawę, czy herbatę, mamy spotkanie z policją. Na krótkiej pogadance dotyczącej bezpieczeństwa na drodze, dowiadujemy się o zdarzeniu, które miało miejsce na trasie z Wiślicy: jedna z uczestniczek pielgrzymki wjechała na kamień, odruchowo hamując, w wyniku czego jadąca za nią siostra wpadła z impetem na jej rower i przeleciała przez ramę. Nieszczęśliwy upadek spowodował złamanie ręki jednej kobiety, która została odwieziona do szpitala. Policjanci podkreślali, że jedną z przyczyn tak fatalnego upadku było to, że w momencie hamowania miała tylko jedną rękę na kierownicy. Od tego momentu nasi porządkowi przypominają nam często: – obie ręce na kierownicy! W tym roku Mszę Świętą i obiad mamy nie w Młodzawach Wielkich, a w Michałowie, gdzie podziwiamy imponująca stadninę liczącą prawie 400 słynnych arabów. Po biedzie i krótkim odpoczynku docieramy do Pińczowa, aby w pięknym kościele św. Jana Ewangelisty odmówić Koronkę do Miłosierdzia Bożego, natomiast 17 kilometrów dalej, w Jasionnej – Różaniec. Tam też kosztujemy naleśników z dżemem i żurku z kiełbasą – pycha! Chyba Duch święty natchnął mieszkańców, że ugościli nas ciepłym posiłkiem, bo w Michałowie zabrakło zupy i kilkadziesiąt osób wyruszyło na dalszą trasę z pustym żołądkiem. Jeszcze 10 kilometrów i upragniony odpoczynek w Mnichowie… Tu niestety na kilometr przed postojem złapałam kapcia. Na szczęście samochód z obsługą techniczną jadący za pielgrzymami szybko udzielił fachowej pomocy i już na kolację mogłam pojechać z wymienioną dętką. Po modlitwie i Apelu Jasnogórskim w przestronnym, barokowym drewnianym kościele z XVIIIw., pachnącym modrzewiem, zjadamy przygotowane przez mieszkańców apetyczne kanapki i zasypiamy snem sprawiedliwego, pokotem w klasach i na korytarzach miejscowej szkoły podstawowej. Tylko nieliczni, zaproszeni przez mieszkańców Mnichowa, mają szczęście wykąpać się pod prysznicem i odpocząć w wygodnym łóżku.

18 sierpnia 2017r. piątek

Pobudka o 5.30, bo już w godzinę później modlitwa poranna i złożenie bagaży, karimat, śpiworów na samochód ciężarowy, który pojedzie za nami do kolejnego miejsca noclegowego. Jak się okazało, Mnichów, to była parafia kierownika naszej pielgrzymki, księdza Tomasza Biskupa, dlatego o 6.30 dołączyli do nas jego parafianie, w wyniku czego liczba pielgrzymów wzrosła do pięciuset dwudziestu osób. Przed nami daleka droga, prawie 75 kilometrów. Tego dnia modliliśmy się o wyzwolenie z nałogów dla ludzi uzależnionych, a motto dnia brzmiało: „Modlitwa drogą do nowego życia w Chrystusie”. W Węgleszynie śniadanie, kawa lub herbata, a 18 kilometrów dalej w Dzierzgowie Msza Św. i obiad. Tu najedliśmy się do syta – zupy do wyboru, ciasto drożdżowe, kompot. Dziękujemy ze wzruszeniem gościnnym mieszkańcom i wyruszamy w niesamowitym upale w dalszą drogę. Nie jest łatwo, nogi bolą od pedałowania, kark od schylania się nad kierownicą, nie wspominając już o siedzeniu… Może dlatego, jak się dowiadujemy od księdza Tomasza, kilka osób przeliczywszy się z siłami, zdezerterowało. Ja jadę po raz dugi, czuję się wytrawnym pielgrzymem, ale podziwiam moje koleżanki: Agnieszkę i Renatę, które mimo zmęczenia, skurczów mięśni, śpiewają, pozdrawiają mieszkańców dzwonkami rowerów i dobrym słowem. W Drużykowej mamy jeszcze koronkę do Miłosierdzia Bożego, a 9 kilometrów dalej w Przyłęku Szlacheckim różaniec. Ostatni etap jest najtrudniejszy, bo zmęczenie daje się już we znaki – jeszcze 13 kilometrów i w Lelowie czekała już na nas hala sportowa z prysznicami, których brakowało wielu z nas na poprzednim noclegu. Komu udało się wykąpać, nie zdążył już zaspokoić głodu, bo 20.30 pobiegliśmy na drogę krzyżową do Kościoła św. Marcina. Ale po drodze zapachniał nam chleb, więc idąc za zapachem, trafiliśmy wprost do piekarni, gdzie zaopatrzyliśmy się w pszenny bochenek, który potem całe nabożeństwo roztaczał taki zapach, że mieliśmy okazję do postu i ekspiacji. Ale jakże wspaniale smakował później ten świeży chleb z makrelą w pomidorach…

19 sierpnia 2017r. sobota

Ostatni dzień pielgrzymki. Niektórzy noc spędzili pod gołym, rozgwieżdżonym niebem, tak było ciepło. Dwie grupy – razem 100 osób nocowało pięć kilometrów dalej w Drochlinie, gdzie przyjęto ich po szlachecku, w hotelu z elegancką gorącą kolacją. Ech, szczęśliwcy…! A dzisiaj staniemy wszyscy przed naszą Mamą na Jasnej Górze. To Ona jest tematem rozważań dzisiejszego dnia: Maryja wzorem nowego życia w Chrystusie. Od rana śpiewamy Jej pieśni i modlimy się za Ojczyznę, aby było przeniknięta Ewangelią. Po modlitwie porannej wspólne zdjęcie i informacja księdza Tomasza, że najstarszy pielgrzym ma 78 lat, a czworo najmłodszych lat 8. Nestor pielgrzymki i juniorzy otrzymali słodkie niespodzianki i zostali wyhuśtani pod niebo. W międzyczasie bus z pomocą techniczną zatarasował wyjście z jednego toy toya ( dla niewtajemniczonych – to przewoźne WC), który zachwiał się niebezpiecznie, z wnętrza odezwały się głośne krzyki, a przez szczelinę rozpaczliwie machała ku nam damska ręka… I co się okazało? To nasza siostra Renata została chwilowo uwięziona w tym pachnącym przybytku. Takich przygód się nie zapomina! Osiem kilometrów dalej, w Przyrowie odmawiamy różaniec, jak każdego dnia, we wszystkich naszych pielgrzymich intencjach, zanosząc je tym razem do Matki Bożej Szkaplerznej, której cudny wizerunek zamieszczony jest w głównym ołtarzu. Jadąc dalej podziwiamy na niebie niesamowity widok – ciemne, deszczowe chmury układają się symetrycznie od środka po obu stronach jednakowo, w formie trójwymiarowej perspektywy. Wydaje się nam, że zmierzamy prosto w oko cyklonu. A na postoju w Żurawiu same kolejki: po zupę, do wody, do toy toya o zapachu buble gum, do sklepu, bo się pić chce, po naklejki na rower, żeby trafił w Częstochowie do właściwego samochodu. Nie ma czasu odpocząć, ale wszyscy są radośni i podekscytowani. Odmawiamy Koronkę do Miłosierdzia Bożego i wyruszamy na ostatni morderczy etap. O godzinie 12.30 zaczyna mżyć deszcz – szybko ubieramy peleryny, kurtki, wiatrówki i w drogę! Teraz same górki. Niektóre takie strome, że trzeba schodzić z roweru i iść na szczyt piechotą. Zbliżamy się do Częstochowy, w mieście tym razem nie eskortuje nas policja, ale mamy jeden pas dla siebie, jedziemy trójkami. Porządkowi pokrzykują: łączymy, do przodu! Daje o sobie znać zmęczenie, ale już widać aleje. Deszcz nasila się coraz bardziej, z daszków czapek i kasków cieknie woda, nie mamy już chyba na sobie suchej nitki… Naciskamy pedały coraz mocniej, pozdrawiając mieszkańców Częstochowy dzwonkami rowerów. Jadąc śpiewamy: Madonno, Czarna Madonno, jak dobrze Twym dzieckiem być… Jeszcze trochę wysiłku i wreszcie jesteśmy pod Wałami Jasnogórskimi! Wzruszenie odbiera głos… Wita nas biskup kielecki Jan Piotrowski, odpowiadamy dźwiękiem dzwonków rowerowych i pieśnią maryjną. I w tym momencie przestaje padać deszcz! Możemy zdjąć mokre okrycia i założyć na siebie suchą bluzę z plecaka. Za chwilę spotykamy się w kaplicy Cudownego Obrazu Matki Bożej Częstochowskiej. Po raz pierwszy w życiu jestem tak blisko, za kratą. Patrzę w smutne oblicze mojej Mamy, a łzy same płyną… Wszyscy przyjmują komunię, a godzina Mszy Świętej mija tak szybko… Nawet nogi nie bolą, choć stoimy ściśnięci w kaplicy tak, że trudno uklęknąć. Powierzamy naszej Matce wszystkie intencje, z którymi przyjechaliśmy. Oddajemy je w nadziei, że zaniesie je do Syna. Rozmodleni, szczęśliwi, wracamy do czekających na parkingu autokarów, żegnamy się nawzajem z zapewnieniem, że w przyszłym roku spotkamy się znów na pielgrzymim szlaku. Małgorzata Bębenek

Wyjazd do Kamiannej

W dniach od 20 do 22-go czerwca b.r. dziewczęta ze Scholi Parafialnej wraz z ministrantami pod opieką opiekunów i rodziców udali się do Kamiannej, małej wioski niedaleko Krynicy Górskiej na finansowany przez Urząd Miasta i Gminy wraz z Parafią św. Brata Alberta czynny wypoczynek. Nie było to tylko zwiedzanie przepięknej okolicy, ale również poznawanie historii i kultury regionu a także okazja do poznania bartnictwa bowiem przebywaliśmy w wiosce będącej Centrum Pszczelarstwa w Polsce. Dzieci i młodzież uczestniczyli także z spotkaniach obrazujących wielkie zagrożenia płynące ze współczesnych uzależnień. Była też okazja do wspólnej zabawy, śpiewu i modlitwy. Bliskość pięknego drewnianego parafialnego kościoła pozwoliła nam uczestniczyć we Mszach św. i procesji w oktawie Bożego Ciała.

ks. Marek Podyma

V Kielecka Pielgrzymka Rowerowa na Jasną Górę

To już kolejny raz gościmy uczestników Rowerowej Pielgrzymki na Jasna Górę.
W tym roku odwiedziło naszą parafię okolo 250 pielgrzymów. Wśród nich jadą i nasi parafianie. Plac wokół naszego kościoła wręcz idealnie nadaje się na wypoczynek, bo jest i gdzie postawić rowery a trawniki wokół kościoła dają możliwość, aby „wyciągnąć strudzone kości”. W Domu Parafialnym nakarmiliśmy pielgrzymów zupą gulaszowa i ogórkową w sumie wydano prawie 150 litrów.
W Parafii św. Brata Alberta nie mogło też braknąc też chleba dla Pielgrzymów.
Po krótkim wypoczynku Pielgrzymi ruszyli dalej na nocleg drogą ku Wiślicy w asyście Policji, która czuwa nad ich bezpieczeństwem.
Podawanie posiłków zapewniała mała grupka niezawodnych parafian i dwoje kuracjuszy. Bóg zapłać pielgrzymom, którzy zabrali w drogę również i nasze intencje, Bóg zapłać osobom, które podjęły trud, żeby podać posiłek Pielgrzymom.

Proboszcz: ks. Marek Podyma

PIESZA PIELGRZYMKA KIELECKA NA JASNĄ GÓRĘ

Jak każdego roku gościliśmy w naszej parafii Pieszą Pielgrzymkę Kielecką na Jasna Górę. W tym roku miała ona wyjątkowy charakter bo wpisywała się w Rok św. Brata Alberta i w 100-leci Objawień Fatimskich. Maryja w Figurze Fatimskiej towarzyszyła Pielgrzymom w ich drodze na Jasną Górę. Wykorzystaliśmy tę sytuacje, żeby ks. Biskup poświęcił również Kaplicę Fatimską znajdującą się w naszym kościele. Stało się to wobec wobec parafian i licznie zgromadzonych pielgrzymów.

Po Mszy św. Pielgrzymi zostali ugoszczeni przez parafian i innych mieszkańców Buska-Zdroju. W Domu Parafialnym wydano ponad 100 posiłków dla grupy logistycznej.Nie brakło też posiłku przygotowanego przez Restaurację w Konarach i samochodu pełnego “Buskowianki” tradycyjnie przywiezionej jako dar od Uzdrowiska dla spragnionych pielgrzymów.
Dziękuję wszystkim, którzy nie zobojętnieli na widok przechodzących przez nasze miasto pątników i ciągle są zdolni poświęcać czas i ofiarować środki aby nakarmić, napoić i ugościć przemierzających szlak pielgrzymi ludzi, którzy niosą na Jasną Górę również i nasze problemy i troski.

Dziękuję Państwu Maciejewskim za obszerną relację fotograficzną i film zrealizowany w czasie tych uroczystości a który niedługo będzie dostępny w naszej parafii.

Proboszcz ks. Marek Podyma

POŚWIĘCENIE KAPLICY FATIMSKIEJ
W KOŚCIELE P.W. ŚW. BRATA ALBERTA
W BUSKU-ZDROJU
2017-08-06

Dnia 6-go sierpnia 2017 roku w obecności parafian i około tysiąca pielgrzymów XXVI Pieszej Pielgrzymki Kieleckiej na Jasną Górę ks. biskup Jan Piotrowski poświęcił Kaplicę Fatimska integralnie związaną z kościołem.
Myśl o tym, że boczna nawa kościoła św. Brata Alberta zostanie poświęcona Matce Boże Fatimskiej zrodziła się w 1996 roku jako owoc peregrynacji Jej Figury po Diecezji Kieleckiej.
Kustosz peregrynacji wprowadził Matkę Bożą do otwartych murów kościoła i zachęcił nas, aby przedstawiciele parafii udali się do Fatimy i przywieźli stamtąd figurę Maryi.
Tegoż samego roku wyruszyliśmy w pielgrzymce do Fatimy, zakupiliśmy figurę, która została poświęcona 13-go maja w czasie głównych uroczystości odpustowych w Fatimie.
Po powrocie z pielgrzymki Figura Matki Bożej została uroczyście przywitana przez czekających wiele godzin parafian.
W czasie ustanowionego comiesięcznego Nabożeństwa Fatimskiego, które odprawialiśmy 13-go dnia każdego miesiąca,
zawierzaliśmy Matce Bożej wszystkie sprawy duchowe i materialne parafii.
Maryja pobłogosławiła naszym staraniom tak, że w ubiegłym roku po dwudziestu latach od tamtych wydarzeń mogłyśmy odbyć kolejną pielgrzymkę, tym razem dziękczynną za dar budowania wspólnoty parafialnej i kościoła.
Wykonania wystroju artystycznego podjął się krakowski rzeźbiarz i malarz pan Stanisław Dyga, wg przedstawionej mu wcześniej koncepcji. Prace trwały długo dlatego, że trzeba było najpierw oddać do użytku główny kościół. Ciężka choroba udaremniła śp. panu Stanisławowi dokończenia dzieła i kontynuatorem jego pracy został pan Tomasz Morek z Wejherowa.
Myślą przewodnią ściany ołtarzowej jest nawiązanie do Cudu Wirującego Słońca, ale postrzeganego w wymiarze całego wszechświata. Na tle odwiecznego ruchu ciał niebieskich widzimy Ziemię naznaczoną znakiem ofiary krzyżowej Chrystusa, tabernakulum wtapiające się w tę kosmiczną scenerię i surowy kamienny ołtarz symbolizujący Chrystusa, który jest „Fundamentem” wszelkiego stworzenia. Z niego, jak ze skały bije dla wierzących „Zdrój życia”. Na tle wirującego kosmosu widzimy Ziemię podzielona znakiem krzyża i cierpienia oraz Jezusa oddającego życie za ludzkość. Na tle kuli ziemskiej pojawia się postać Maryi wzywającej świat do nawrócenia.
Nawiązujemy tu do metafory francuskiego filozofa i kosmologa, ks Theyarda de Chardin, który powiedział, że „Ziemia jest hostią ofiarowaną na Ołtarzu świata”.
Ruch kosmiczny rozszerza się na pozostałe ściany kaplicy
i stanowi oprawę Drogi Krzyżowej, wykonanej w mosiądzu
i posrebrzanej, która wyszła spod ręki znanego grawera Salmona tworzącego we Francji ponad 100 lat temu. Droga Krzyżowa została przekazana do naszej kaplicy jako dar przez Henryka Jarzyńskiego, który zakupił ja w Danii.
Stację XIV „Złożenie do grobu” dominuje dynamicznie przedstawiona postać Chrystusa Zmartwychwstałego proklamującego zwycięstwo nad śmiercią.
Na południowej ścianie kaplicy płaskorzeźba Maryi Wniebowziętej, którą aniołowie unoszą do nieba podtrzymując Jej stopy.
Nie mogło braknąc w naszej kaplicy Postaci św. Jana Pawła II, który Matce Fatimskiej przypisał swoje ocalenie w czasie pamiętnego zamachu w Rzymie w 13-go maja 1982roku.
Strop przyozdabiają sceny tajemnic czterech części Różańca w sumie 95 postaci tworzących grupy wśród których poczesne miejsce zajmują aniołowie.
W zwornikach sklepienia w głównym pasażu widać herby pięciu miast: Buska-Zdroju, Wiślicy, Pińczowa, Korczyna i Stopnicy.
W ten sposób Matka Fatimska pokazana jest jako Pani Ponidziańskiej Krainy. Do powstania i wyposażenia kaplicy przyczynili się parafianie i kuracjusze przybywający do Uzdrowiska. W szczególny sposób zapisali się tu pan Mieczysław Sas, rodzina Wiesławy i Michała Taylor z Australii, i szereg innych darczyńców. Kaplica już w czasie powstawania stawała się ważnym i często odwiedzanym miejscem a teraz tym bardziej stanie się miejscem Kultu Matki Maryjnego.