– luty

RELIKWIE

BŁOGOSŁAWIONEJ HANNY CHRZANOWSKIEJ

W NASZEJ PARAFII

W ramach ogólnopolskiej inicjatywy Krajowego Duszpasterstwa Służby Zdrowia po Diecezji Kieleckiej peregrynują relikwie bł. Hanny Chrzanowskiej. Po zakończeniu peregrynacji w Parafii w Pierzchnicy rozpoczęła się peregrynacja relikwii błogosławionej w Busku Zdroju.

W niedzielę 23 lutego br. przy relikwiach błogosławionej modlił się personel medyczny i podopieczni Hospicjum Stacjonarnego w Busku Zdroju. Niedzielnej Eucharystii przewodniczył Ks. Bp. Jan Piotrowski. Następnego dnia wierni gromadzili się na modlitwie za wstawiennictwem bł. Patronki w kaplicy Szpitala Powiatowego. Na terenie Parafii pw. Św. Barta Alberta w Busku Zdroju znajduje się Dom Sióstr Kanoniczek Ducha św., które w kolejny dzień  za wstawiennictwem patronki pielęgniarek i domowej opieki nad chorymi wypraszały potrzebne łaski dla pracowników służby zdrowia oraz pensjonariuszy i kuracjusz przebywających w Busku. W środę za dar błogosławionej i Jej obecność w relikwiach uwielbiali Boga wierni gromadzący się w kaplicy Szpitala „Krystyna”. We czwartek na Mszy świętej porannej Ksiądz Proboszcz Marek Podyma rozpoczął  czas całodniowej modlitwy za wstawiennictwem bł. Hanny w kaplicy Szpitala Wojskowego. Kolejnego dnia,  w Kaplicy Fatimskiej kościoła parafialnego pw. Św. Brata Alberta na modlitwie trwali parafianie i kuracjusze przyzywając orędownictwa Tej, o której Papież Polak mówił, że była „wcieleniem Chrystusowych błogosławieństw z Kazania na Górze, zwłaszcza tego, które mówi: błogosławieni miłosierni”.  Ostatnim dniem peregrynacji relikwii Bł. Hanny była sobota, a miejscem nawiedzenia Kaplica św. Anny w parku zdrojowym licznie nawiedzana przez kuracjuszy i pensjonariuszy.

Ten czas peregrynacji Relikwii to czas Błogosławionej Obecności, Tej, która w Osobach chorych i cierpiących potrafiła dostrzegać oblicze człowieka potrzebującego miłości. Ona tę miłość okazywała w czynie i słowie. Jej przykład życia oraz służby i Jej orędownictwo to wielki dar Miłości Bożej.

Boże, Ty powołałeś błogosławioną Hannę  do służby chorym, biednym, opuszczonym, daj, aby ta, która całym sercem odpowiedziała Twemu wezwaniu,  swoim przykładem stale zachęcała nas do niesienia pomocy bliźnim. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen

BŁOGOSŁAWIONA HANNA CHRZANOWSKA

Urodziła się 7 października 1902 roku w Warszawie. Była córką polonisty, znanego profesora literatury prof. Ignacego Chrzanowskiego h. Korab i Wandy Szlenkier z rodziny zamożnych przemysłowców, wyznania ewangelicko-augsburskiego.

W 1910 r. rodzina Hanny przeniosła się do Krakowa. Tam Hanna po maturze przeszła krótki kurs pielęgniarski, aby nieść pomoc ofiarom wojny polsko – bolszewickiej. W grudniu 1920 r. rozpoczęła studia polonistyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim. Jednak przerwała je, by wstąpić do nowo otwartej Warszawskiej Szkoły Pielęgniarstwa. Po jej ukończeniu w 1924 r. wyjechała na stypendia do Francji i Belgii, gdzie pogłębiała swą wiedzę w zakresie pielęgniarstwa społecznego. Pracowała m.in. jako instruktorka w Uniwersyteckiej Szkole Pielęgniarek i Higienistek w Krakowie, redagowała też miesięcznik „Pielęgniarka Polska” – pierwsze w Polsce czasopismo zawodowe dla pielęgniarek. Uczestnicząc w pracach Polskiego Stowarzyszenia Pielęgniarek Zawodowych, brała czynny udział w przygotowaniu, uchwalonej przez Sejm w 1935 r. „Ustawy o pielęgniarstwie”. Hanna Chrzanowska przyczyniła się również w znacznym stopniu do powołania w 1937 r. Katolickiego Związku Pielęgniarek Polskich.

Podczas wojny Hanna wróciła do Krakowa i zgłosiła się na ochotnika do pracy w Polskim Komitecie Opiekuńczym, opiekując się uchodźcami, więźniami i przesiedlonymi. Szczególną troską otaczała osierocone dzieci, w tym dzieci żydowskie, poszukując dla nich rodzin zastępczych i bezpiecznych miejsc pobytu.

Po wojnie Hanna Chrzanowska rozpoczęła pracę w Uniwersyteckiej Szkole Pielęgniarsko – Położniczej jako kierowniczka działu pielęgniarstwa społecznego. Po powrocie ze stypendium w USA, zaczęła organizować w Polsce pielęgniarstwo przyszpitalne i domowe. Przez wiele lat wykładała metodykę pielęgniarstwa otwartego w Szkole Instruktorek Pielęgniarstwa w Warszawie.

W 1957 r. Hanna Chrzanowska objęła funkcję dyrektorki Szkoły Pielęgniarstwa Psychiatrycznego w Kobierzynie, a w rok później, po niespodziewanej likwidacji tej placówki, przeszła na wcześniejszą emeryturę. Nadal jednak pozostała obecna w życiu środowiska pielęgniarskiego, m.in. opracowała podręcznik „Pielęgniarstwo w otwartej opiece zdrowotnej” oraz publikowała fachowe artykuły na łamach czasopism pielęgniarskich.

Pełniąc wiele znaczących funkcji w strukturach szkolnych oraz innych instytucjach środowiska pielęgniarskiego, Hanna Chrzanowska nie ukrywała swoich przekonań religijnych oraz przywiązania do wartości chrześcijańskich. Dzięki jej staraniom upowszechnił się m.in. zwyczaj odprawiania Mszy św. w domu chorego oraz odwiedzin chorych w ramach wizytacji duszpasterskich. Wiele uwagi Hanna Chrzanowska poświęcała też środowisku pielęgniarskiemu, troszcząc się o duchowy i etyczny poziom pielęgniarek położnych, organizując dla nich okresowe konferencje i doroczne rekolekcje. oraz rozpowszechniając „Rachunek sumienia pielęgniarki”.

Na wszystkich polach pracy z chorymi, Hanna Chrzanowska współpracowała ściśle z kard. Karolem Wojtyłą. Na jego wniosek, Ojciec św: Paweł VI odznacza ją medalem „Pro Ecclesia et Pontilice”.

Hanna Chrzanowska umarła w Krakowie 29 kwietnia 1973 roku. Uroczystościom pogrzebowym na Cmentarzu Rakowickim przewodniczył kard. Karol Wojtyła. W homilii pogrzebowej powiedział m.in. „Dziękujemy Ci Pani Hanno, że byłaś wśród nas (…) jakimś wcieleniem Chrystusowych błogosławieństw z Kazania na Górze, zwłaszcza tego, które mówi: błogosławieni miłosierni”.

75 Lecie SPOŁEM w Busku-Zdroju