Historia parafii
Rys historyczny.
Parafia św. Brata Alberta w Busku-Zdroju została powołana do istnienia 20 grudnia 1983 r. dekretem ordynariusza diecezji kieleckiej,
ks. biskupa dr Stanisława Szymeckiego. Patronem parafii został, wówczas błogosławiony, Brat Albert – Adam Chmielowski. Proboszczem
ks. biskup mianował ks. kanonika Franciszka Beraka.
Powołanie parafii poprzedzone zostało utworzeniem 9 września 1983 r. samodzielnego duszpasterstwa na terenach wydzielonych z parafii pw. Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Marii Panny, obejmujących południową część Buska, Chotelek, Horakowę, Wolicę Starą i Nową, część Radzanowa, Siesławice i Zbludowice.
W chwili powołania parafia dysponowała jedynie małą kaplicą św. Anny w parku zdrojowym i zabytkowym kościółkiem w Chotelku.
Nie miała plebanii, sal katechetycznych, placu pod nowy kościół. Akt erygowania parafii został ogłoszony 24 grudnia 1983 r. przez ks. biskupa St. Szymeckiego w trakcie odprawianej przez niego Pasterki. W darze dla nowo powstałej parafii ks. biskup przekazał ornat, kielich i patenę.
Kamień węgielny pod nową świątynię został poświęcony przez papieża Jana Pawła II dnia 22 czerwca 1983 r. podczas mszy świętej na krakowskich Błoniach, na której br. Albert Chmielowski został ogłoszony przez papieża błogosławionym.
Kaplica św. Anny pełniła funkcję kaplicy parafialnej do 30 maja 1993 r., dnia kiedy został poświęcony budynek katechetyczny przy budującym się kościele, który przejął funkcję kaplicy parafialnej.
W 1985 r. parafia pozyskała lokalizację i działkę u zbiegu ul. Waryńskiego i ul. Lipowej pod budowę kościoła i innych obiektów. W tym samym roku rozpoczęto budowę Domu Parafialnego. 29 lutego 1988 r. zatwierdzone zostały plany budowy kościoła, autorstwa mgr inż. arch. Władysława Markulisa i inż. Bogdana Cioka. Prace fundamentowe przy kościele trwały od maju 1990 r. do październiku 1991 r. Mury kościoła budowano od 1992 r. do 7 lipca 1996 r. W czerwcu 1997 r. Rozpoczęto prace przy stalowej konstrukcji dachu. W 1997 r. zostały ufundowane trzy dzwony, które w dniu 29 maja 1997 r. w Boże Ciało poświęcił ks. biskup Mieczysław Jaworski
21 lutego 1993 r. Biskup Kielecki doceniając zasługi i zdolności organizacyjno-budowlane ks. Marka Podymy skierował go do Buska-Zdroju, aby kontynuował rozpoczętą tam budowę Domu Parafialnego i Kościoła p.w. Św. Brata Alberta. W 1994 r. ukończono część pomieszczeń w Domu Parafialnym, uruchamiając tam kancelarię parafialną, mieszkania dla księży oraz kaplicę – czyli tymczasowy kościół parafialny, bowiem w kaplica św. Anny była bardzo mała i nie mieściła wszystkich parafian i kuracjuszy.
Od 1994 r. nastąpiła pełna mobilizacja przy budowie nowego kościoła. Kiedy budynek kościoła został przykryty dachem (w grudniu 1998 r.) natychmiast ruszyło w nim życie religijne, zaczęto tam odprawiać Msze Święte i inne uroczystości religijne. Kościół p.w. Świętego Brata Alberta stał się jednym z najważniejszych obiektów nie tylko sakralnych, ale także architektonicznych i kulturalnych, odwiedzanych przez kuracjuszy oraz turystów z całego świata licznie odwiedzających Busko-Zdrój.
Najciekawszymi elementami zdobiącymi kościół jest: 14 witraży przedstawiających aniołów w historii Starego i Nowego Testamentu, plafony na suficie to 10 Przykazań Bożych, obok witraży portrety czterech Ewangelistów. Na posadzce są wyryte starochrześcijańskie symbole drogi do zbawienia. Na głównej ścianie ołtarzowej został wykonany techniką skrafitto, fresk w klimacie sztuki bizantyjskiej i nawiązuje on do fresków Rusko-Bizantyjskich fundowanych w pobliskiej Wiślicy przez króla Władysława Jagiełłę. Centralną postacią fresku jest Jezus Chrystus, a obok święci np. Matka Teresa z Kalkuty, św. Brat Albert – patron kościoła, św. Maksymilian Kolbe oraz Jan Paweł II (wkrótce błogosławiony). W prezbiterium znajduje się kamienny ołtarz osadzony na kolumnach symbolizujących Jezusa Chrystusa i Dwunastu Apostołów.
